سندروم گریوز
سندروم گریوز یکی از شایع ترین مشکلات مربوط به غده تیروئید ( تیروئید پرکار)، به علت مشکلات ایمنی بدن است.
در بیماری گریوز، غده تیروئید از حد طبیعی بزرگ تر می شود و بیش از اندازه هورمون ترشح می کند.
ممکن است غده تیروئید آنچنان بزرگ می شود که موجب اختلال در بلع غذا می شود.
هورمون هایی که از غده تیروئید ترشح می شود، مسئول کنترل متابولیسم بدن هستند و متابولیسم بدن به طور مستقیم با هورمونی که در جریان خون است مرتبط می باشد.
مشکلات چشمی پرکاری تیروئید، که بیشتر به شکل ورم عضلات چشم و بافت های آن نمود پیدا می کند، سبب بیرون زدن چشم ها از حدقه می شود که همین نکته سبب تشخیص سندروم گریوز می شود.
بیماری چشم گریوز وقتی اتفاق می افتد که سلول های سیستم ایمنی به عضلات و بافت اطراف چشم ها حمله می کنند. نتیجه این اتفاق تورم و ساخت بافت و چربی پشت کاسه چشم است که باعث برآمدگی چشم می شود. در موارد نادری تورم شدید روی عصب بینایی فشار می آورد که باعث کاهش بینایی می شود.
بیماری گریوز یک اختلال اتوایمیون ( خود ایمنی) است یعنی سیستم ایمنی (دفاعی) بدن بر علیه سلول ها و بافت های سالم خود بدن عمل میکند. این بیماری در زنان شایع تر است. شدت بیماری در افراد سیگاری بیشتر است.
علائم بیماری گریوز
افرای که دچار بیماری گریوز شده اند ممکن است بعضی از علائم پرکاری تیروئید از جمله موارد زیر است:
- عصبانیت و کج خلقی
- عدم تحمل گرما
- لرزش دست
- حرکات مکرر روده یا اسهال
- خستگی یا ضغف عضلانی
- اختلال خواب
- ضربان قلب سریع و نامنظم
- کاهش وزن
- گواتر
- ریزش مو
- افزایش تعریق
- افزایش اشتها
- مشکلات بارداری
به علاوه چشم بیماران گریوزی ممکن است برجسته به نظر برسد به خاطر اینکه پلک ها کشیده می شود و چشم ها از حدقه بیرون زدگی می یابند. تعداد کمی از بیماران مبتلا به گریوز؛ علائم ضخیم شدن و قرمزی پوست ساق پا را هم دارند.
چه کسانی به این بیماری مبتلا می‌شوند؟
هم زنان و هم مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند ولی زنان چند برابر مردان در معرض خطر این بیماری قرار دارند و در همه سنی رخ می‌دهد، ولی بیشتر در سنین 20 تا 30 سالگی شروع می‌شود.
افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، زمینه ژنتیکی در خانواده‌شان دیده می‌شود و اقوام نزدیک آن‌ها سابقه ابتلا به بیماری‌های تیروئید یا بیماری‌های خودایمنی را دارند.
این بیماری معمولاً با بیماری‌هایی مانند ویتیلگو (برص)، آدیسون، دیابت نوع1 و لوپوس همراه است همچنین شدت این بیماری در افراد سیگاری بیشتر است.
گریوز نوعی پرکاری اتوایمیون تیروئید است که معمولاً همراه با بیرون زدن چشم از حدقه است.
عوامل بروز بیماری گریوز
ژنتیک: افراد بیمار استعداد ژنتیکی برای ابتلا به بیماری دارند.
هورمون های جنسی
اضطراب و استرس: استرس های روحی شدید باعث منجر به آغاز این بیماری می شود.
عفونت: امکان دارد عفونت آغازگر این بیماری باشد، اما هنوز بیماری خاصی در این رابطه شناخته نشده است.
چگونه متوجه این بیماری شویم؟
اگر علایم بیماری گریوز را داشته باشید، پزشک به شما یک سری آزمایش می‌دهد تا به تشخیص قطعی برسد. این آزمایش‌ها عبارتند از:
آزمایش هورمون تیروئید در خون عکس رادیوگرافی تست آنتی بادی تشخیص بیماری گریوز طی دوران بارداری مشکل می‌باشد، زیرا علائم آن با برخی علائم طبیعی بارداری مانند خستگی و اختلال ضربان قلب مشترک است. همچنین پزشک نمی‌تواند برای فرد رادیوگرافی تجویز کند.
پر کاری تیروئید چگونه درمان می‌شود؟
برای درمان پرکاری تیروئید که بر اثر بیماری گریوز ایجاد شده، سه راه وجود دارد که عبارتند از:
* درمان های دارویی
* درمان جراحی
* درمان با یُد رادیواکتیو
درمان دارویی
داروهای ضد تیروئید خوراکی که شامل متی مازول که برای بیماران با بیماری گریوز به مدت طولانی و برای علل دیگر پرکاری تیروئید به مدت کوتاهی مورد استفاده قرار می گیرد. با مقدار مناسب دارو کنترل پرکاری تیروئید در عرض چند هفته میسر است. این داروها عوارض جانبی نیز دارند مانند: بثورات پوستی، خارش، تب و بندرت التهاب کبد یا کاهش گلبول‌های سفید خون.
بیماران باید جهت شناخت این عوارض آموزش داده شوند و اگر دچار زردی پوست و کهیر یا خارش شدید، تب بالا یا گلو درد شدید شدند، باید داروها را قطع نموده به پزشک خود مراجعه کنند. با قطع داروی ضد تیروئید احتمال برگشت پر کاری تیروئید وجود دارد.
داروهایی مانند پروپرانول برای تسکین علائم پرکاری تیروئید به کار می رود تا سایر درمان ها اثر خود را بگذارند.
درمان جراحی
یک درمان دائمی برای پرکاری تیروئید جراحی تیروئید است. امروزه این درمان کمتر توصیه می شود زیرا نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد و ایجاد مشکلات پس از جراحی از جمله ایجاد بد شکلی در گردن می‌شود.
درمان با یُد رادیواکتیو
ید رادیواکتیو باعث از کارافتادن گواتر یا کوچک شدن گره های سمی که تولیدکننده هورمون تیروئید می باشند، میگردد.
این درمان بدون خطر است و در بالغین با پر کاری تیروئید بطور گسترده استفاده می شود.
اشعه تولید شده توسط این مقدار ید باعث تخریب سلولهای تیروئید می شود، ولی به علت آنکه غلظت آن در تیروئید بیش از نقاط دیگر است، اشعه به سایر نقاط بدن آسیب نمی‌رساند. ید رادیو اکتیو بطور خوراکی به بیمار سر پایی تجویز می شود.
با اینکه مقدار زیادی از فعالیت ماده رادیو اکتیو ظرف مدت چند روز از بدن خارج می شود، اثرات آن روی غده تیروئید ممکن است ظرف یک تا سه ماه طول بکشد. عارضه جانبی این درمان کم کاری تیروئید است.
این نوع درمان باعث ایجاد سرطان در تیروئید یا دیگر قسمتهای بدن نمی شود و در زنان ایجاد نازائی نمی‌کند. امروزه در بسیاری از مراکز دنیا تجویز ید رادیو اکتیو برای درمان پرکاری تیروئید در نوجوانان نیز استفاده می شود.
بدون دیدگاه