عفونت ادراری در زنان

‌علائم و علل ابتلا به عفونت ادراری و راه های درمان آن

عفونت دستگاه ادراری (UTI) ﻧﻮﻋﯽ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺨﺸﯽ از دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽ‌ﮔﺬارد. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ را ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﺳﯿﺴﺘﯿﺖ ﺳﺎده (ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ) ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽ‌ﺷﻮد و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽ‌ﮔﺬارد ﺑﻪ آن ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ (ﻋﻔﻮﻧﺖ ﮐﻠﯿﻪ) ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮد.

 

علائم عفونت ادراری در زنان

ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:

دﻓﻊ ادرار ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ درد و ﯾﺎ ﺗﮑﺮر ادرار ﯾﺎ اﺿﻄﺮار ﺑﺮای ادرار ﯾﺎ (ﻫﺮ دو)،

ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:

• ﺗﺐ و درد ﭘﻬﻠﻮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ
• اﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ در اﻓﺮاد ﻣﺴﻦ و ﯾﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺒﻬﻢ و ﯾﺎ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
• ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ ﻫﺮ دو ﻧﻮع ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺬﮐﻮر اﺷﺮﺷﯿﺎ ﮐﻠﯽ اﺳﺖ، ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻧﺪرﺗﺎً ﺑﺎﮐﺘﺮی‌ﻫﺎی دﯾﮕﺮ، وﯾﺮوس‌ها ﯾﺎ ﻗﺎرچ ﻧﯿﺰ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻮﺟﺐ آن ﺷﻮﻧﺪ.
• ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﻣﻌﻤﻮﻻً در زﻧﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدان ﺑﯿﺸﺘﺮ رخ ﻣﯽ‌دﻫﺪ، ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﯿﻤﯽ از زﻧﺎن در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺮوز ﻣﺠﺪد ﺑﯿﻤﺎري اﻣﺮی ﺷﺎﯾﻊ اﺳﺖ.

 

ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮﺳﺎز ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :

• آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ ﺑﺪن زﻧﺎن
• ﻣﻘﺎرﺑﺖ ﺟﻨﺴﯽ
•  ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ

ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ در ﺻﻮرت ﺑﺮوز ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭘﺲ از ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ‌ﺷﻮد اﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﺷﯽ از ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻨﺘﻘﻠﻪ از راه ﺧﻮن ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﺸﺨﯿﺺ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري در زﻧﺎن ﺳﺎﻟﻢ و ﺟﻮان ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﻼﺋﻢ اﻣﮑﺎن‌ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. در اﻓﺮادي ﮐﻪ ﻋﻼﺋﻢ آن‌ﻫﺎ ﻣﺒﻬﻢ اﺳﺖ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻤﺎري ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎﺷﺪ زﯾﺮا ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﮐﺘﺮی‌ﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، اﻣﺎ ﻋﻔﻮﻧﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﻮد در ﻣﻮارد ﭘﯿﭽﯿﺪه و ﯾﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ درﻣﺎن ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮد، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺸﺖ ادرار ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ.

در اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﮑﺮر، ﻣﯽ‌ﺗﻮان از دوز ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻧﺘﯽ‌ﺑﯿﻮﺗﯿﮑﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻗﺪام ﭘﯿﺸﮕﯿﺮاﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد در ﻣﻮارد ﻏﯿﺮﭘﯿﭽﯿﺪه، ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی دﺳﺘﮕﺎه ادراري را ﻣﯽ‌ﺗﻮان ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ در ﯾﮏ دوره ﮐﻮﺗﺎه درﻣﺎن ﮐﺮد، اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺴﯿﺎري از آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ‌ﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮاي درﻣﺎن اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري در ﺣﺎل اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺖ در ﻣﻮارد ﭘﯿﭽﯿﺪه، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ دوره‌ﻫﺎی درﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﯽ‌ﺗﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﯾﺎ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﺰرﯾﻖ آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ ورﯾﺪی ﺑﺎﺷﺪ و در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻋﻼﺋﻢ در ﻃﯽ دو ﯾﺎ ﺳﻪ روز ﺑﻬﺒﻮد ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد، ﻻزم اﺳﺖ آزﻣﺎﯾﺶ‌ﻫﺎی ﺗﺸﺨﯿﺼﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی اﻧﺠﺎم ﮔﺮدد در زﻧﺎن، ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺷﺎﯾﻊ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﺎﯾﯽ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی دﺳﺘﮕﺎه ادراری اﻓﺰوده ﻣﯽ‌ﺷﻮد.

ﻋﻼﺋﻢ و ﻧﺸﺎﻧﻪ‌ﻫﺎی عفونت ادراری

ادرار ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺣﺎوی ﭼﺮك ﺑﺎﺷﺪ (ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﭘﯿﻮری ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮد) و در اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺧﻮﻧﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ‌ﮔﺮدد.

ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮد.

 

ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ عفونت ادراری ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :

• ﺳﻮزش ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ادرار ﮐﺮدن
•  ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ادرار ﻣﮑﺮر (و ﯾﺎ اﺿﻄﺮار ﺑﺮای ادرار) در ﺻﻮرت ﻓﻘﺪان ﺟﺮﯾﺎن واژﻧﯽ
•  درد ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ

اﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﯾﺎ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در زﻧﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﺶ روز ﻃﻮل ﻣﯽ‌ﮐﺸﺪ. ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻘﺪاري درد در ﺑﺎﻻی اﺳﺘﺨﻮان ﺷﺮﻣﮕﺎﻫﯽ ﯾﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻤﺮ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻓﺮادي ﮐﻪ دﭼﺎر ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻋﻼﺋﻢ راﯾﺞ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ درد ﭘﻬﻠﻮ ﺗﺐ، و ﯾﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع و اﺳﺘﻔﺮاغ را ﺑﺮوز دﻫﻨﺪ. ﻧﺪرﺗﺎً ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ادرار ﺧﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ داراي ﭘﯿﻮری ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه (ﭼﺮك در ادرار) ﺑﺎﺷﺪ.

 

عفونت ادراری در ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان

ﻋﻼﺋﻢ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻏﺎﻟﺒﺎً در ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﯽ‌ﺷﻮد. ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺬﮐﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺒﻬﻢ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎری ﺑﺎﺷﺪ، و ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻐﯿﯿﺮ در وﺿﻌﯿﺖ ذﻫﻨﯽ ﯾﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ .ﮔﺮﭼﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ‌ای ﮐﻪ اراﺋﻪ دﻫﻨﺪه ﻣﺮاﻗﺒﺖ‌ﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮد ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺧﻮﻧﯽ ﯾﺎ ﻋﻔﻮﻧﺖ در ﺧﻮن اﺳﺖ. اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری از اﻓﺮاد ﻣﺴﻦ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ دﭼﺎر ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎري و ﯾﺎ زوال ﻋﻘﻞ ﺷﺪه‌اﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺎر ﺗﺸﺨﯿﺺ را ﭘﯿﭽﯿﺪه‌ﺗﺮ ﮐﻨﺪ.

ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺳﺘﻌﺪاد ﺑﺮوز ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی ﻣﺜﺎﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻮاده وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. درﻣﺎن ﻋﻔﻮﻧﺖ ﭘیشرفته دﺳﺘﮕﺎه ادراری؛ دﺷﻮار اﺳﺖ و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ، درﻣﺎن و ﭘﯿﮕﯿﺮي ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﺗﺮ دارد. اﻓﺮاد داراي آﺳﯿﺐ ﻃﻨﺎب ﻧﺨﺎﻋﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ‌‎ﻫﺎی دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺪاوم از ﺳﻮﻧﺪ ﺑﻮده و ﺑﺨﺸﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺧﺘﻼل در دﻓﻊ ادرار اﺳﺖ .اﯾﻦ ﺷﺎﯾﻊ‌ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺮوز ﻋﻔﻮﻧﺖ در اﯾﻦ اﻓﺮاد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﺎﯾﻊ‌ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪن در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن اﺳﺘﻌﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‌رﺳﺪ. اﺳﺘﻔﺎده ازآب ذﻏﺎل اﺧﺘﻪ و ﯾﺎ ﻣﮑﻤﻞ ﻫﺎي ذﻏﺎل اﺧﺘﻪ در ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی و درﻣﺎن اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

 

ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﺑﯿﻤﺎری

ﺑﺎﮐﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری می‌ﺷﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺠﺮاي ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﺜﺎﻧﻪ وارد آن ﻣﯽ‌ﺷﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻋﻔﻮﻧﺖ از ﻃﺮﯾﻖ ﺧﻮن و ﯾﺎ ﻟﻨﻒ ﻧﯿﺰ رخ دﻫﺪ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎﮐﺘﺮی ﻣﻌﻤﻮﻻً از روده ﺑﻪ ﻣﺠﺮای ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ‌ﺷﻮد، و ﺧﻄﺮ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ در زﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﻠﺖ آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ آن ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ.

 

ﭘﯿﺸﮕﯿﺮي از عفونت مجاری ادراری زنان

ﺗﻌﺪادی از اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ آن‌ﻫﺎ ﺑﺮ دﻓﻌﺎت ﺑﺮوز ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﺑﻪ اﺛﺒﺎت ﻧﺮﺳﯿﺪه ﻋﺒﺎرت‌‌اند از:

اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺮص‌ﻫﺎی ﺿﺪﺑﺎرداری ﯾﺎ ﮐﺎﻧﺪوم، ادرار ﮐﺮدن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻣﻘﺎرﺑﺖ، ﻧﻮع ﻟﺒﺎس زﯾﺮ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده، ﺷﯿﻮه‌ﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺲ از ادرار ﮐﺮدن و ﯾﺎ ﻣﺪﻓﻮع ﮐﺮدن، و ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻓﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﺣﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ دوش ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮد. (آب ﯾﺎ ﮐﭙﺴﻮل) ذﻏﺎل اﺧﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮوز ﺑﯿﻤﺎری در اﻓﺮادی ﮐﻪ دﭼﺎر ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی ﻣﮑﺮر ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ را ﮐﺎﻫﺶ دﻫﺪ

 

درﻣﺎن عفونت ادراری در زنان

ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺒﻨﺎي درﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮑﻬﺎ اﺳﺖ. ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت در ﻃﻮل ﭼﻨﺪ روز اول ﻋﻼوه ﺑﺮ آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ، ﻓﻨﺎزوﭘﯿﺮﯾﺪﯾﻦ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﻣﯽ‌ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺴﮑﯿﻦ ﺳﻮزش و رﻓﻊ اﺿﻄﺮار ﻧﺎﺷﯽ از ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت اﯾﻤﻨﯽ ﻧﺎﺷﯽ از اﺳﺘﻔﺎده از آن و ﺑﻪ وﯾﮋه اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻣﺘﻬﻤﻮﮔﻠﻮﺑﯿﻨﻤﯽ (ﻣﯿﺰان ﻣﺘﻬﻤﻮﮔﻠﻮﺑﯿﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ ﻋﺎدي در ﺧﻮن) اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺪاوم از آن ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﻤﯽ‌ﺷﻮد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺳﺘﺎﻣﯿﻨﻮﻓﻦ (ﭘﺎراﺳﺘﺎﻣﻮل) ﻧﯿﺰ ﺑﺮای ﺗﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮددر زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراری ﺳﺎده ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﮑﺮر در آن‌ﻫﺎ رخ ﻣﯽ‌دﻫﺪ، ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ درﻣﺎن اوﻟﯿﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﮔﺮدد، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﻮددرﻣﺎﻧﯽ ﭘﺲ از ﺑﺮوز ﻋﻼﺋﻢ و ﭘﯿﮕﯿﺮی ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﺷﻮد.

عفونت ادراری در ﺑﺎرداری

در زمان بارداری احتمال ابتلای افراد به عفونت ادراری از همیشه بیشتر خواهد بود. عفونت ادراری در حاملگی مشکلاتی را برای جنین و مادر به وجود می‌آورد که تشخیص به موقع آن ضروری می‌باشد. ﻋﻔﻮﻧﺖ‌ﻫﺎی دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﮐﻠﯿﻪ در دوران ﺑﺎرداري ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮕﺮان ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ.

در دوران ﺑﺎرداري، ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻي ﭘﺮوژﺳﺘﺮون ﺧﻄﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮان ﻋﻀﻼت ﺣﺎﻟﺐ و ﻣﺜﺎﻧﻪ را اﻓﺰاﯾﺶ داده و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮﮔﺸﺖ ادرار ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺐ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﯿﻪ‌ﻫﺎ ﻣﯽ‌ﺷﻮد. ﮔﺮﭼﻪ در زﻧﺎن ﺑﺎردار ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮري ﺑﺪون ﻋﻼﻣﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﺪ، اﻣﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮري وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼي آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﮐﻠﯿﻪ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﮔﺮ آزﻣﺎﯾﺶ ادرار ﻧﺸﺎﻧﻪ 25-40‌ ای از وﺟﻮد ﻋﻔﻮﻧﺖ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ- ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻋﻼﺋﻢ دﯾﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ- ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮد درﻣﺎن ﺻﻮرت ﺑﮕﯿﺮد.

 

ﻣﺮاقبت‌های پرستاری از بیمار  مبتلا به عفونت سیستم ادراری

• تشویق بیمار ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﻣﺎﯾﻌﺎت و دﻓﻊ ﻣﮑﺮر ادرار
• کنترل درجه حرارت هر 3 ساعت
• رعایت بهداست فردی به ویژه پس از اجابت مزاج و تعویض مرتب لباس زیر
• استفاده از گرمای موضعی در ناحیه پرینه برای کاهش درد و اسپاسم
• اجتناب از مصرف محرک‌هایی مثل قهوه، چای، سرکه، ادویه جات
• کنترل ادرار از نطر رنگ، بو و کدورت
• رعابت رژیم انتی بیوتیکی تجویز شده
• عدم استفاده از وان هنگام استحمام
• دفع فوری ادرار پس از رابطه جنسی

 

در صورت مشاهده هر گونه علامتی نظیر خارش و سوزش، دﻓﻊ ادرار ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ درد و ﯾﺎ ﺗﮑﺮر ادرار، مشاهده خون در ادرار حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.