عفونت ادراری در زنان
عفونت دستگاه ادراری ( UTI ) ﻧﻮﻋﯽ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺨﺸﯽ از دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد.
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ را ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﯿﺴﺘﯿﺖ ﺳﺎده (ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ ) ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد ﺑﻪ آن ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ ( ﻋﻔﻮﻧﺖ ﮐﻠﯿﻪ ) ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد.
علائم عفونت ادراری در زنان
ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
دﻓﻊ ادرار ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ درد و ﯾﺎ ﺗﮑﺮر ادرار ﯾﺎ اﺿﻄﺮار ﺑﺮاي ادرار ﯾﺎ ( ﻫﺮ دو) ،
ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
ﺗﺐ و درد ﭘﻬﻠﻮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ
اﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ در اﻓﺮاد ﻣﺴﻦ و ﯾﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺒﻬﻢ و ﯾﺎ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ ﻫﺮ دو ﻧﻮع ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺬﮐﻮر اﺷﺮﺷﯿﺎ ﮐﻠﯽ اﺳﺖ، ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻧﺪرﺗﺎً ﺑﺎﮐﺘﺮي ﻫﺎي دﯾﮕﺮ، وﯾﺮوﺳﻬﺎ ﯾﺎ ﻗﺎرچ ﻧﯿﺰ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻮﺟﺐ آن ﺷﻮﻧﺪ.
ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻣﻌﻤﻮﻻً در زﻧﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدان ﺑﯿﺸﺘﺮ رخ ﻣﯽ دﻫﺪ، ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﯿﻤﯽ از زﻧﺎن در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺮوز ﻣﺠﺪد ﺑﯿﻤﺎري اﻣﺮي ﺷﺎﯾﻊ اﺳﺖ.
ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮﺳﺎز ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :
- آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ ﺑﺪن زﻧﺎن
- ﻣﻘﺎرﺑﺖ ﺟﻨﺴﯽ
- ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ
ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ در ﺻﻮرت ﺑﺮوز ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭘﺲ از ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد اﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﺷﯽ از ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻨﺘﻘﻠﻪ از راه ﺧﻮن ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺗﺸﺨﯿﺺ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري در زﻧﺎن ﺳﺎﻟﻢ و ﺟﻮان ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﻼﺋﻢ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. در اﻓﺮادي ﮐﻪ ﻋﻼﺋﻢ آن ﻫﺎ ﻣﺒﻬﻢ اﺳﺖ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻤﺎري ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎﺷﺪ زﯾﺮا ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﮐﺘﺮي ﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، اﻣﺎ ﻋﻔﻮﻧﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﻮد. در ﻣﻮارد ﭘﯿﭽﯿﺪه و ﯾﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ درﻣﺎن ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮد، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺸﺖ ادرار ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ. در اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﮑﺮر، ﻣﯽ ﺗﻮان از دوز ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮑﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻗﺪام ﭘﯿﺸﮕﯿﺮاﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد. در ﻣﻮارد ﻏﯿﺮﭘﯿﭽﯿﺪه، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ در ﯾﮏ دوره ﮐﻮﺗﺎه درﻣﺎن ﮐﺮد، اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺴﯿﺎري از آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ ﻫﺎي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮاي درﻣﺎن اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري در ﺣﺎل اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺖ. در ﻣﻮارد ﭘﯿﭽﯿﺪه، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ دوره ﻫﺎي درﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﯾﺎ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﺰرﯾﻖ آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ ورﯾﺪي ﺑﺎﺷﺪ و در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻋﻼﺋﻢ در ﻃﯽ دو ﯾﺎ ﺳﻪ روز ﺑﻬﺒﻮد ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد، ﻻزم اﺳﺖ آزﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎي ﺗﺸﺨﯿﺼﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي اﻧﺠﺎم ﮔﺮدد. در زﻧﺎن، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﺎﯾﯽ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري اﻓﺰوده ﻣﯽ ﺷﻮد.
ﻋﻼﺋﻢ و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی عفونت ادراری
ادرار ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺣﺎوي ﭼﺮك ﺑﺎﺷﺪ ( ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﭘﯿﻮري ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ) و در اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺧﻮﻧﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮔﺮدد.
ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد.
ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ عفونت ادراری ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :
- ﺳﻮزش ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ادرار ﮐﺮدن
- ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ادرار ﻣﮑﺮر ( و ﯾﺎ اﺿﻄﺮار ﺑﺮاي ادرار ) در ﺻﻮرت ﻓﻘﺪان ﺟﺮﯾﺎن واژﻧﯽ
- درد ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ
اﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﯾﺎ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در زﻧﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﺶ روز ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﺪ. ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻘﺪاري درد در ﺑﺎﻻي اﺳﺘﺨﻮان ﺷﺮﻣﮕﺎﻫﯽ ﯾﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻤﺮ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. اﻓﺮادي ﮐﻪ دﭼﺎر ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﭘﯿﻠﻮﻧﻔﺮﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻋﻼﺋﻢ راﯾﺞ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ درد ﭘﻬﻠﻮ ﺗﺐ، و ﯾﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع و اﺳﺘﻔﺮاغ را ﺑﺮوز دﻫﻨﺪ. ﻧﺪرﺗﺎً ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ادرار ﺧﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪﯾﺎ داراي ﭘﯿﻮري ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه (ﭼﺮك در ادرار ) ﺑﺎﺷﺪ.
عفونت ادراری در ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان
ﻋﻼﺋﻢ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻏﺎﻟﺒﺎً در ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺬﮐﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺒﻬﻢ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎري ﺑﺎﺷﺪ، و ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻐﯿﯿﺮ در وﺿﻌﯿﺖ ذﻫﻨﯽ ﯾﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ .ﮔﺮﭼﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ اراﺋﻪ دﻫﻨﺪه ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻫﺎي ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺧﻮﻧﯽ ﯾﺎ ﻋﻔﻮﻧﺖ در ﺧﻮن اﺳﺖ. اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎري از اﻓﺮاد ﻣﺴﻦ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ دﭼﺎر ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎري و ﯾﺎ زوال ﻋﻘﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺎر ﺗﺸﺨﯿﺺ را ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﺮ ﮐﻨﺪ.
ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺳﺘﻌﺪاد ﺑﺮوز ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي ﻣﺜﺎﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻮاده وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
درﻣﺎن ﻋﻔﻮﻧﺖ ﭘیشرفته دﺳﺘﮕﺎه ادراري؛ دﺷﻮار اﺳﺖ و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ، درﻣﺎن و ﭘﯿﮕﯿﺮي ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﺗﺮ دارد.
اﻓﺮاد داراي آﺳﯿﺐ ﻃﻨﺎب ﻧﺨﺎﻋﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺪاوم از ﺳﻮﻧﺪ ﺑﻮده و ﺑﺨﺸﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺧﺘﻼل در دﻓﻊ ادرار اﺳﺖ .اﯾﻦ ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺮوز ﻋﻔﻮﻧﺖ در اﯾﻦ اﻓﺮاد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪن در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن اﺳﺘﻌﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ.
اﺳﺘﻔﺎده ازآب ذﻏﺎل اﺧﺘﻪ و ﯾﺎ ﻣﮑﻤﻞ ﻫﺎي ذﻏﺎل اﺧﺘﻪ در ﭘﯿﺸﮕﯿﺮي و درﻣﺎن اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﺑﯿﻤﺎری
ﺑﺎﮐﺘﺮي ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺠﺮاي ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﺜﺎﻧﻪ وارد آن ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻋﻔﻮﻧﺖ از ﻃﺮﯾﻖ ﺧﻮن و ﯾﺎ ﻟﻨﻒ ﻧﯿﺰ رخ دﻫﺪ.اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎﮐﺘﺮي ﻣﻌﻤﻮﻻً از روده ﺑﻪ ﻣﺠﺮاي ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد، و ﺧﻄﺮ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ در زﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﻠﺖ آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ آن ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ .
ﭘﯿﺸﮕﯿﺮي از عفونت مجاری ادراری زنان
ﺗﻌﺪادي از اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ آن ﻫﺎ ﺑﺮ دﻓﻌﺎت ﺑﺮوز ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺑﻪ اﺛﺒﺎت ﻧﺮﺳﯿﺪه ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :
اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺮص ﻫﺎي ﺿﺪﺑﺎرداري ﯾﺎ ﮐﺎﻧﺪوم، ادرار ﮐﺮدن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻣﻘﺎرﺑﺖ، ﻧﻮع ﻟﺒﺎس زﯾﺮ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده، ﺷﯿﻮه ﻫﺎي ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺲ از ادرار ﮐﺮدن و ﯾﺎ ﻣﺪﻓﻮع ﮐﺮدن، و ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻓﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﺣﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ دوش ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.
(آب ﯾﺎ ﮐﭙﺴﻮل ) ذﻏﺎل اﺧﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮوز ﺑﯿﻤﺎري در اﻓﺮادي ﮐﻪ دﭼﺎر ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي ﻣﮑﺮر ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ را ﮐﺎﻫﺶ دﻫﺪ
درﻣﺎن عفونت ادراری در زنان
ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺒﻨﺎي درﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮑﻬﺎ اﺳﺖ. ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت در ﻃﻮل ﭼﻨﺪ روز اول ﻋﻼوه ﺑﺮ آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮏ، ﻓﻨﺎزوﭘﯿﺮﯾﺪﯾﻦ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺴﮑﯿﻦ ﺳﻮزش و رﻓﻊ اﺿﻄﺮار ﻧﺎﺷﯽ از ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت اﯾﻤﻨﯽ ﻧﺎﺷﯽ از اﺳﺘﻔﺎده از آن و ﺑﻪ وﯾﮋه اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻣﺘﻬﻤﻮﮔﻠﻮﺑﯿﻨﻤﯽ ( ﻣﯿﺰان ﻣﺘﻬﻤﻮﮔﻠﻮﺑﯿﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ ﻋﺎدي در ﺧﻮن ) اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺪاوم از آن ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺳﺘﺎﻣﯿﻨﻮﻓﻦ ( ﭘﺎراﺳﺘﺎﻣﻮل ) ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﺗﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮددر زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺳﺎده ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﮑﺮر در آن ﻫﺎ رخ ﻣﯽ دﻫﺪ، ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ درﻣﺎن اوﻟﯿﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﮔﺮدد، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﻮددرﻣﺎﻧﯽ ﭘﺲ از ﺑﺮوز ﻋﻼﺋﻢ و ﭘﯿﮕﯿﺮي ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﺷﻮد.
عفونت ادراری در ﺑﺎرداری
در زمان بارداری احتمال ابتلای افراد به عفونت ادراری از همیشه بیشتر خواهد بود.
عفونت ادراری در حاملگی مشکلاتی را برای جنین و مادر به وجود می آورد که تشخیص به موقع آن ضروری می باشد.
ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﮐﻠﯿﻪ در دوران ﺑﺎرداري ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮕﺮان ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ.
در دوران ﺑﺎرداري، ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻي ﭘﺮوژﺳﺘﺮون ﺧﻄﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮان ﻋﻀﻼت ﺣﺎﻟﺐ و ﻣﺜﺎﻧﻪ را اﻓﺰاﯾﺶ داده و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮﮔﺸﺖ ادرار ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺐ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﯿﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد.ﮔﺮﭼﻪ در زﻧﺎن ﺑﺎردار ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮري ﺑﺪون ﻋﻼﻣﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﺪ، اﻣﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﮐﺘﺮﯾﻮري وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼي آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﮐﻠﯿﻪ اﺳﺖ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﮔﺮ آزﻣﺎﯾﺶ ادرار ﻧﺸﺎﻧﻪ 25-40 اي از وﺟﻮد ﻋﻔﻮﻧﺖ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ – ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻋﻼﺋﻢ دﯾﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ – ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد درﻣﺎن ﺻﻮرت ﺑﮕﯿﺮد.
ﻣﺮاقبت های پرستاری از بیمار مبتلا به عفونت سیستم ادراری
- تشویق بیمار ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﻣﺎﯾﻌﺎت و دﻓﻊ ﻣﮑﺮر ادرار
- کنترل درجه حرارت هر 3 ساعت
- رعایت بهداست فردی به ویژه پس از اجابت مزاج و تعویض مرتب لباس زیر
- استفاده از گرمای موضعی در ناحیه پرینه برای کاهش درد و اسپاسم
- اجتناب از مصرف محرک هایی مثل قهوه، چای، سرکه، ادویه جات
- کنترل ادرار از نطر رنگ، بو و کدورت
- رعابت رژیم انتی بیوتیکی تجویز شده
- عدم استفاده از وان هنگام استحمام
- دفع فوری ادرار پس از رابطه جنسی
بدون دیدگاه